Konkurs przeznaczony jest dla fotografów-amatorów, będzie przeprowadzany w dwóch grupach wiekowych: do 16 lat i powyżej 16 roku życia. Tegorocznym tematem przewodnim konkursu jest "Leona Wyczółkowski - łowca światła".
Tematyka zdjęć musi być związana z tytułem konkursu – przykłady prac artysty podejmujących „motyw światła” podane są na stronie internetowej
www.muzeum.bydgoszcz.pl
Wymagania techniczne:
Uczestnik konkursu może zgłosić do 5 prac.
Wymiary min. 15 x 21 cm i max. 30 x 40 cm.
Wszystkie zdjęcia powinny zawierać następujące dane: kolejne numery prac wraz z tytułami, imię i nazwisko autora wpisane na odwrocie zdjęcia ołówkiem. Wraz z pracami konkursowymi należy dostarczyć do organizatora wypełniony formularz zgłoszeniowy.
Termin zgłaszania prac na konkurs upływa 31 stycznia 2020 roku.
Prace można nadsyłać wyłącznie pocztą tradycyjną, nie będą przyjmowane zgłoszenia w formie elektronicznej. Pełen regulamin znajduje się
na stronie organizatora konkursu.
Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy
ul. Grodzka 7-11
85-109 Bydgoszcz
z dopiskiem: KONKURS ŚLADAMI LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO
do pobrania ze strony organizatora:
Formularz zgłoszeniowy pdf
Światło to jedna z najważniejszych wartości w malarstwie, które przez całą twórczość Leona Wyczółkowskiego przewija się jako malarskie zagadnienie. Pobyt artysty na Ukrainie spowodował, że w poszukiwaniu efektów słonecznych wyszedł w plener, a światło dominujące nad kompozycją uczynił głównym walorem przedstawień. Stosował śmiałe zestawienia kolorystyczne, czasem kontrastowe, innym razem zacierał kontury, akcentował światło, wydobywając i podkreślając w ten sposób formę i walor plastyczny. Studiował kolory w intensywnym świetle słońca, tworzył sceny kopania buraków, orki, przedstawienia rybaków i chłopów; podejmując w nich problematykę światła i koloru, zbliżył się do impresjonizmu. Obrazy malowane wczesnym świtem są czystym studium światła i koloru. Dzieła Wyczółkowskiego pokazują jego wszechstronne ujmowanie tematu. Malarz obserwował zmiany zachodzące w przyrodzie pod wpływem światła i tworzące się głębokie cienie. Malował przesycone słońcem nastrojowe pejzaże, m.in. tatrzańskie, drzewa, zabytki architektoniczne miast polskich i pamiątki historyczne (cykl „Skarbiec wawelski"), martwe natury i kwiaty. Tworzył liczne autoportrety i portrety różnych postaci, gdzie twarz lub sylwetka jest modelowana śmiałymi malarskimi efektami światłocieniowymi. Powstały setki rysunków i litografii lasów, drzew i roślin w pełnym świetle i wieczornym zmierzchu, w świetle księżyca w zimowej szadzi i w wiosennych kwiatach.
W swojej różnorodnej twórczości próbował przelać na płótno lub papier intensywność barw, stosował różne barwy świateł, w zależności od rodzaju i jakości materiałów. Obok ciepłego mocnego światła wprowadzał chłodne, srebrzyste, z silnymi efektami świetlnymi. Żółte i czerwone refleksy słoneczne zestawiał z chłodnymi, błękitnymi cieniami, odważnie umieszczonymi nawet na twarzach.
Bawiąc się światłem i kolorem, zapraszał do refleksyjnych wędrówek w malownicze miejsca. Nazwany przez Kazimierza Szulisławskiego „Łowcą świateł i cieni”.
